prof. dr hab. inż. Tomasz Ważny
W 1986 r. opracował pierwszą tysiącletnią skalę dendrochronologiczną dla Polski, która pozwoliła m.in. na udowodnienie, że wielcy mistrzowie europejskiego malarstwa tablicowego (Rembrandt, Rubens, Antoon van Dyck i in.) malowali obrazy głównie na podłożach z polskiego dębu. Dzięki masowemu eksportowi drewna w przeszłości, skala dendrochronologiczna dębu opracowana dla Pomorza Gdańskiego stała się jednym z najczęściej używanych wzorców do datowania drewna dzieł sztuki, zabytkowych ołtarzy, zabytków architektury, w Europie – od Polski, Niemiec i Danii po Portugalię i Szkocję oraz wraków jednostek pływających na całym świecie (np. wrak Batavii w Australii). W Polsce badania Tomasza Ważnego przyczyniły się do precyzyjnej rekonstrukcji historii m.in. wczesnośredniowiecznego Wolina i Pucka, średniowiecznego Elbląga, Kołobrzegu i Szczecina oraz ponad 1000-letniej historii Gdańska. Datowanie dendrochronologiczne osady kultury łużyckiej w Biskupinie przesunęło okres przejściowy pomiędzy późną epoką brązu a wczesną epoką żelaza na Niżu Polskim o prawie 200 lat w przeszłość. Precyzyjne datowanie wraka „Miedziowca” z Zatoki Gdańskiej wraz z zachowanym ładunkiem przeznaczonym dla Europy Zachodniej, wykonane w 1999 r. z Nielsem Bonde(norw.) (Muzeum Narodowe w Kopenhadze), dostarczyło bezcennych informacji o szkutnictwie oraz handlu drewnem z przełomu XIV/XV w.
Po 1994 r. Tomasz Ważny zajął się opracowaniem podstaw dendrochronologii i datowania obiektów zabytkowych m.in. w Nepalu, Korei Pd. i Tajlandii. Następnie skoncentrował się na rejonie Morza Śródziemnego i Europy Pd. badając m.in. wczesnobizantyjskie instalacje portowe odkryte podczas budowy metra w dzielnicy Stambułu Yenikapı(ang.)[. Głównym celem prac w tym rejonie Europy stało się absolutne datowanie skal dendrochronologicznych rejonu Morza Egejskiego oraz kluczowych wyznaczników chronologicznych jak np. wybuch wulkanu na wyspie Santorini, które mogą mieć ogromne znaczenie dla potwierdzenia (lub rewizji) klasycznych chronologii starożytnego Egiptu, cywilizacji starożytnego Bliskiego Wschodu czy kultur egejskich.